Charakter prawny umowy na czas określony
Keywords:
Europejski Trybuna Sprawiedliwości, orzecznictwo, prawo pracy, umowa o pracę na czas określonyAbstract
Artykuł przedstawia charakter prawny umowy o pracę na czas określony w kontekście wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 13 marca 2014 w sprawie M. Nierodzik przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Psychiatrycznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej im. dr. Stanisława Deresza w Choroszczy. Zgodnie z treścią wyroku przepisy polskiego kodeksu pracy dotyczące okresów wypowiadania umów na czas określony są sprzeczne z zakazem traktowania pracowników zatrudnionych na czas określony w sposób mniej korzystny niż pracowników zatrudnionych na czas nieokreślony, jeżeli sytuacja tych pracowników jest porównywalna. Przedmiotowe orzeczenie powoduje konieczność zmiany zapisów kodeksu pracy dotyczących wypowiedzenia tej formy zatrudnienia, co zostało przedstawione w artykule.
References
AKTY PRAWNE
Dyrektywa 99/70/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez Europejską Unię Konfederacji Przemysłowych i Pracodawców (UNICE), Europejskie Centrum Przedsiębiorstw Publicznych (CEEP) oraz Europejską Konfederację Związków Zawodowych (ETUC) (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne rozdz. 5, t. 3, s. 368).
Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21 poz. 94 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy, z przyczyn niedotyczących pracowników (DzU z 2003 r. nr 90 poz. 844 z późn. zm.).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 listopada 1998 r., sygn. akt I PKN 414/98.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 września 2005 r., sygn. akt II PK 294/04.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2009 r., sygn. akt II PK 186/08.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. akt I PK 52/10.
