Osłabienie pozycji ludzi starszych na rynku pracy w okresie pandemii 2020–2021: prawda czy fałsz

https://doi.org/10.31971/2299-2332.2022.16.2

Abstrakt

Negatywne skutki pandemii  Covid-19 dotknęły w różnym stopniu grupy pracuj nym stopniu grupy pracujących w UE27. Wiek jest jedną z cech decydujących o skali doświadczanych  trudności na rynku pracy. Chodzi nie tylko o kwestie dyskryminacji, ale także słabnącego kapitału ludzkiego w przypadku osób starszych,  które gorzej sobie radzą m.in. z postępującą cyfryzacją gospodarki.  Natomiast najmłodsze pokolenie,  wkraczające na rynek pracy, bardziej „ucyfrowione”, nie dysponuje jeszcze zestawem pożądanych kompetencji pracowniczych, które gwarantowałyby im względnie  trwałą pozycję na rynku pracy.  Celem artykułu jest analiza sytuacji na rynku pracy w krajach UE dwu grup osób  pracujących, tj. najmłodszych (młodzieży) i starszych.  Wykorzystano dane Eurostatu obrazujące zmiany na rynku pracy w latach 2020–2021 i porównano je z danymi dla 2019 r., który przyjęto za rok referencyjny.  Założono, że grupą, która osłabiła swą pozycjęna rynku pracy w wyniku pandemii Covid-19,  są pracujący w wieku 55 lat i więcej.  Przeprowadzone analizy nie potwierdziły przyjętego założenia, gdyż okazało się, że osoby starsze  były bardziej odporne na zawirowania wywołane  pandemią na rynku pracy  niż najmłodsi pracujący. Wskazano możliwe czynniki, które mogły wpłynąć na ten stan rzeczy,  uwzględniając  dodatkowo perspektywę przemian charakteru i warunków pracy.  Większą uwagę poświęcono zmianom systemowym w Polsce, zachęcającym do  wydłużenia  aktywności zawodowej przez osoby w wieku emerytalnym.