Świadczenie pielęgnacyjne w kontekście najnowszego orzecznictwa sądów polskich
Abstrakt
Artykuł przedstawia wykładnię art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych dokonaną przez sądy administracyjne w Poznaniu, Lublinie oraz Gdańsku. Na uwagę zasługuje fakt, iż w dwóch podobnych sprawach sądy orzekły odmiennie. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 grudnia 2012 r. wykładnia art. 17 zmierzała w kierunku jego literalnego brzmienia. Natomiast Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 grudnia 2012 r. dokonał wykładni celowościowej oraz systemowej, dochodząc do odmiennych wniosków.
Bibliografia
AKTY PRAWNE
Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. DzU z 2003 r., nr 228, poz. 2255 z późn. zm.).
Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn. DzU z 2012 r., nr 0, poz. 788, 1529).
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 r. (sygn. akt IV CK 371/03).
Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 r. (sygn. akt III CZP 39/11).
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 marca 2010 r. (I OSK 1699/09).
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 kwietnia 2010 r. (I OSK 115/10).
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2009 r. (I OSK 722/09).
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2009 r. (II OSK 723/09).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 5 grudnia 2012 r. (II SA/Lu 754/12).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r. (III SA/Gd 722/12).
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2012 r. (II SA/Po 891/12).
