Wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz Sądu Najwyższego z zakresu prawa pracy i zabezpieczenia społecznego
Słowa kluczowe:
delegowanie pracowników, płaca minimalna, dumping socjalny, nieaktywni ekonomicznie obywatele UE, prawo pobytu, podstawa wymiaru zasiłkuAbstrakt
Niniejszy tekst prezentuje aktualne orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczące kwestii delegowania pracowników oraz ustalania minimalnej płacy w przypadku pracowników delegowanych. Ponadto odnosi się do problematyki dostępu do świadczeń socjalnych nieaktywnych ekonomicznie obywateli UE na podstawie ustawodawstwa przyjmującego państwa członkowskiego. Wyrok Sądu Najwy du Najwyższego omawia kwestię ustalania podstawy wymiaru zasiłku z ubezpieczenia chorobowego z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.
Bibliografia
AKTY PRAWNE
Dyrektywa nr 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług (Dz. Urz. WE L 18 z 21.07.1997).
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie prawa obywateli Unii i członków ich rodzin do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich zmieniająca rozporządzenie (EWG) nr 1612/68 i uchylająca dyrektywy 64/221/EWG, 68/360/EWG, 72/194/EWG, 73/148/EWG, 75/34/EWG, 75/35/EWG, 90/364/EWG, 90/365/EWG oraz 93/96/EWG (Dz. Urz. UE L 158 z 30.04.2004).
Rozporządzenie nr 883/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 166 z 30.04.2004).
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Dz. Urz. UE L 177 z 4.07.2008).
Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU 1999, nr 60, poz. 636 z późn. zm.).
